Jak opowiedzieć samodzielność...

Amelka: "Mamo, a wiesz co ten kolega Patryka mi powiedział?"
Patryk: "On się Paweł nazywa."
Mama: "No, co powiedział?"
A: "Powiedział mi, że mnie kocha."
M: "I jesteś zadowolona?"
A: "Tak"
A: "A ja mu podałam numer domu do nas i on może jutro przyjdzie."
P: "A ja podałem tajemniczy kod"
Tata: "Nie wolno nikomu podawać kodu do domofonu"
A: "A ja podałem. Podałam mu, że 13 i 3 piętro"
T: "13?"
M: "14 podała, widziałam, bo zapisywała na kartce"


P: "Mamo, a taki pan co opowiadał mi różne rzeczy to powiedział, że ja tu mam już strupek"
M: "mhm.. A co, zdjąłeś plaster?"
P: "Nie, ale mi odstaje"
P: "A ten pan opowiadał mi różne ciekawe rzeczy, np. o rodzajach krwawienia i on miał taka ranę okrągłą...."


Do tego możecie dodać sobie brykającego wokół Kostka usiłującego niemal wejść mi na głowę w ramach czułości i radości życia.
I to wszystko powyższe w przeciągu krótkich kilku chwil po powrocie z wyprawy na rolki. A takich wypraw jest ostatnio średnio dwie dziennie. Nawet względnie pilnują podanych godzin powrotu, coraz lepiej kojarzą co i jak na zegarku.