Przyznaję się...

nasz syn Patrykiem zwany jest nienormalny :P
Objawia się to np.:
- otwieraniem drzwi metoda wymachu nogą (stopa do klamki na wysokości twarzy mniej-więcej), bo miał ręce zajęte
-zamykaniem drzwi na klucz... tyle,że były to drzwi od sali przedszkolnej, w sali był Patryk, a reszta grupy z panią wyszła już
-wygłupami przy jedzeniu, chowaniem się podczas w/w pod stół, a następnie proszeniem,żeby posadzić go przy osobnym stoliku -co z reguły jest stosowane jako pewnego rodzaju kara za przeszkadzanie innym w jedzeniu. A potem mówi,że ma problem z jedzeniem w przedszkolu "bo jest za głośno"...
Co nie przeszkadza Patrykowi w:
- przytulaniu i czuleniu się do pań w przedszkolu, rodziców, cioć itd i robieniu z siebie słodkiego aniołka
- siedzeniu długie godziny nad rysowaniem/ układaniem puzzli, klocków czy innymi spokojnymi zabawami
- przymilaniu się o czytanie bajeczek, buziaki i inne objawy czułości
- grzecznym, szybkim i sprawnym wykonywaniu prac w przedszkolu, udzielaniu konkretnych, mądrych odpowiedzi na pytania zadane dzieciom w w/w (z grzecznym czekaniem na swoją kolej)
- zaskakiwaniu wszystkich nagłymi objawami grzeczności :P

Człowiek nie zna dnia ani godziny kiedy zostanie zaskoczony nowym pomysłem Patryka. Co gorsza nie wiadomo nigdy czy pomysł będzie z dziedziny "głupich" czy "mądrych" :)

Jak ktoś lubi życie pełne skrajności i bycie zaskakiwanym to polecam Patryka - możemy pożyczyć chętnym do przetestowania swoich możliwości ;) Byle nie na długo, bo wiecie - jak się odzwyczaimy to potem ciężko będzie :P